DC sinematik evreninin yıldız isimlerinden Wonder Woman, yeni filmi ile Covid – 19 pandemi sürecinde izleyicinin karşısında. Diana Prince yani nam-ı diğer Wonder Woman, 1980’lerin ortasında yaşarken iş adamı Max Lord ile azılı düşmanı Cheetah ile karşı karşıya geliyor ve büyük bir sürpriz sonucu karşısına çıkan ilk ve tek aşkı Steve Trevor ile karşılaşıyor. Bizde bu üçlünün başından geçenleri izliyoruz. Wonder Woman 1984 filminin yönetmen koltuğunda Patty Jenkins yer alırken Gel Gadot yine başrolde yer alıyor; Chris Pine, Pedro Pascal, Kristen Wiig gibi isimler diğer oyuncular. Wonder Woman 2 ismiyle de anılan film hakkında düşüncelerim ise aşağıda.
Süper kahramanımızın Wonder Woman bu filmde biraz daha kişisel olarak yaşantısına devam ederken, Supermen gibi yasadışı olaylara müdahale ederken bir anda kendini umulmadık tehlikelerle karşı karşıya buluyor ve yalnız. Filmde bir adet ezik ama dahi bir karakter Barbara Minerva (Kristen Wiig) – ki aynı zamanda Süpermen 3’ün gerçek hayatla baş edemeyen ezik ama dahi karakteri Gus Gorman’ı andırıyor – ile para kazanma hırsı ve çocukluğunda yaşadığı ezikliği kendi çocuğu yaşamasın diye verdiği mücadele ile karşımıza çıkan kötü karakter Maxwell Lord karşımıda yer alıyor (Maxwell Lord karakteri aslında DC Comics tarafından yayınlanan çizgi romanlar ve çizgi filmlerde görünen kurgusal bir süper kötü adamdı ve ilk olarak Justice League 1’de ortaya çıkmıştı, ben de çizgi filmlerden bu ismi hatırlıyorum).
Wonder Woman 1984 film eleştirisi
Wonder Woman 1984, korona tehlikesi nedeniyle alınan karar sonrası Warner Bros tarafından OFCS (Online Film Critics Society) üyelerine gönderdiği linkten izlenildi, daha sonrasında da ABD dijital platformu olan HBO MAX üzerinden de izleyicilerle buluştu. Netflix hegemonyasında alternatif olmak isteyen HBO Max tarafından yayımlandı. Filmin uzun süresi, karakterleri tanıtma aşamasına oldukça fazla yer vermesi, karakterlerin yaşadığı evrimi oldukça uzun işlemesi ile ortaya bir DC evreni filmi değil de biyografik bir film çıkmış hissi uyandırdı. Fragmanlarındaki o samimiyet mi desem, albeni mi desem, müziklerin içine çekmesi mi desem; bunlar filmin tamamını izlerken sizi sarmıyor.
Bu haliyle senaryonun vasat olması, karakter temasına aşırı ciddiyetle bakması, gereksiz sahneler ile filmin uzunluğu çok olumsuz yansımış durumda. Marvel gibi süper kahraman filmleri çeken rakibin yanında DC bu film ile adeta yenilgiyi kabul etmiş gibi; çok çocuksu olmuş bir de bu yapım yani bu kadar da seviye düşürmeye gerek yoktu. Aşırı fazla mesaj verilmeye çalışılması da cabası. Dönemi yansıtmak açısından kostümler – ki baya alay geçildi – ile temasını yansıtmak açısından başarılı olduklarını da eklemek gerek.
151 dakikalık süresi ve İMDB üzerinde aldığı 5.5’lik oy ile beklentileri karşılayamadığı da açık (Herkesin görüşü kendine) ancak ülkemizde beyazperde gibi siteler nedense yüksek puan vermiş durumda; bunda filmin eğlenceli bazı sahneleri olabilir ama bence genel anlamda 5 üzerinde 2.5 oy bile yeterli. Serinin ilkinin yanında daha başarısız olduğunu, müzikler ile dönem temasının başarılı olduğunu, seriyi ve kahramanı sevenlerin izlemesini önerdiğim bir yapım oldu.
İyi seyirler…
