2014 yılı Herkül yılı olsa gerek! Bu yıl beyaz perdede tam 3 herkül filmi boy gösterdi. Kimi klasik öyküyü yeniden uyarlarken, Herkül Özgürlük Savaşçısı filminde mitolojik hikayeye farklı bir bakış açısı getirilmiş diyebilirim. Diğer Herkül filmlerine nazaran daha sürükleyici ve özgün bir yapım olmuş. Film, Radical Comics’in Hercules: The Tharcian Wars çizgi romanından esinlenilerek çekildi ve konu olarak klasik Herkül hikayesinin sona ermesinden bir süre sonrasını ele alıyor. Herkül Özgürlük Savaşçısı’nın baş rollerinde Dwayne johnson, Ian McShane, Rufus Sewell , Joseph Fiennes, Rebecca Ferguson, Aksel Hennie ve John Hurt gibi birbirinden ünlü isimleri barındırıyor. irina shayk‘ın da ufak bir rol aldığını belirtmek gerek. Dwayne Johnson’un Herkül’e farklı bi hava kattığını söylemek mümkün; elindeki iri sopasıyla çocukluğumuzun unutulmaz çizgi kahramanı ” Kaptan Mağaran Adamı ” nı andırıyordu adeta!
Daha önce çizgi film ve televizyon dizisi olarak uyarlanan “Hercules: The Thracian Wars” romanını sinemaya aktaran senaryo ekibinde Ryan Condal ve Evan Spiliotopoulos’un imzası var. Yapımcılığını Paramount Pictures ve Metro-Goldwyn-Mayer Stüdyoları’nın beraber üstlendiği filmin yönetmen koltuğunda ise filmografisi kalabalık (Bitirim İkili serisini de yöneten ve aynı zamanda Çanakkale’de geçen Russell Crowe’lu The Water Diviner filminin yönetmeni) Brett Ratner yer alıyor.
Herkül mitolojik bir karakter; Zeus’un oğlu oluşu ve ‘Tanrılar’ arasında yaşattığı olaylar sonrası başına gelenler ve bir insanın asla yapamayacağı görevlerden başarılı bir şekilde geri dönmesi gibi kurgulara dayalı bir çok filmi zaten bugüne kadar sinemaya aktarılmıştı. Bu filmde ise doğa üstü güçlerin hakimiyetinden çok, mantıklı bir dünyada gerçekçi bir ‘insan’ veya ‘kahraman’ olması üzerinde duruluyor. Aslında bir mitolojik kahraman mı yoksa sıradan bi savaşçı mı olduğunu sorgulatıyor bir nevi. Bu yüzden -özellikle fragmanlarda yer alan- bol canavarlı acayip karakterleri bekleyenler yanılabilir. Mesela Herkül ile özdeşleşen Sentor’lar (at adamlar) konusunda bir sahne var ki; Herkül gibi onların varlığını da -gerçek olup olmadıklarına dair- sorgulatan cinsten. Kısaca Herkül Özgürlük savaşçısı; efsaneye farklı bir bakış açısı getirmiş ve dilden dile anlatılan hikayeler üzerinden insanların ‘nasıl’ yönlendirildiği üzerinde durulmuş.
Oyuncu kadrosu iyi olmasına rağmen, karakterler üzerinde fazla durulmamış. Bunda filmin kısa oluşunun da etkisi var diye düşünüyorum. Zamanın neredeyse hepsi, aksiyon sahnelerine ayrılmış. Dövüş sahnelerinin tatmin edici olduğunu söylemem mümkün fakat özellikle pusu kurulan sahnede sakallı ve çıplak (ve yeşilimsi!) insanların ellerindeki ay şeklindeki kılıç benzeri silahlar nedense aklıma komplo teorilerini getirdi. Bilirsiniz: yüzüklerin efendisi filminde Ork’ların aslında Türk’ler düşünülerek yazıldığı söyleniyordu bir aralar. Acaba bu sefer Müslümanlar mı? Fazla üzerinde durmadım. Filmin kısa oluşuna dönersek; her şey o kadar çabuk ilerledi ki, aç kaldım diyebilirim. Aslında 12 görevi anlatan başka bir film çekilerek filmin devamı geriye dönük bir şekilde işlenebilir ve mitolojik hikayeye getirilen bu farklı bakış açısı nihayete erdirilebilir diye düşünüyorum. Senaryoda ve olayların gelişiminde ufak tefek eksiklikler olsa da genel olarak bakıldığında mitolojik film meraklılarına tavsiye edilebilecek bir film olmuş.
Filmi ‘pazarlama’ konusunda etkin olan İrina Shayk konusunda da bir kaç şey yazayım: ünlü manken filmde sadece bir kaç dakika görünüyor ve maalesef bir iki kelime dışında tamamen vücudu ile konuşuyor! Bu sinemasal açıdan bakıldığında biraz ucuz bir yol ama işe yaradı mı? Evet, yaramıştır; eminim!
Herkül Özgürlük Savaşçısı, mükemmel olmasa da bu yıl çekilen diğer herkül filmlerinden daha iyi olduğu kesin.
İyi seyirler.
